جانوراني كه براي سالم ماندن مي بايست مدفوع خود را بخورند.
در دنياي جانوري ، گروهي از آنها از گياهان تغذيه مي كنند كه خود به دو گروه تقسيم مي شوند:
الف:گياهخواران كه تنها از گياهان به عنوان منبع غذايي خود استفاده مي كنند.
ب: همه چيزخواران كه علاوه بر غذاهاي جانوري از غذاهاي گياهي نيز استفاده مي كنند،مثل ما انسانها و مرغ
گياهخواران چگونه انرژي خود را از گياهان بدست مي آورند؟
سلولز يكي از مهمترين منابع انرژي در گياهان مي باشد در حاليكه اين جانوارن فاقد آنزيم تجزيه كننده سلولز(سلولاز) مي باشند و به تنهايي نمي توانند سلولز را تجزيه نمايند و از انرژي موجود در آن استفاده نمايند.در بدن اين گروه از جانوران ،تك سلولي هايي وجود دارند كه با انتخاب زندگي همزيستي با اين جانوران ، با استفاده از آنزيم هاي موجود خود به شكستن سلولز كمك مي كنند،در نتيجه جانور نيز از اين منبع انرژي استفاده مي كند.جانوراني كه منحصراً از گياهان استفاده مي كنند به دو گروه نشخواركننده و غير نشخوار كننده تقسيم بندي مي شوند.معده نشخواركنندگان 4 بخش مجزا دارد كه سيرابي اولين و مهمترين قسمت از معده مي باشد و با وجود تك سولي هاي ذكر شده در تجزيه سلولز نقش دارد.اين مخزن كه ظرفيت آن ممكن است به 180 ليتر برسد محلي است براي اجتماع اين موجودات ريز.يكي از ويژگي هاي سيرابي برگرداندن مجدد غذا به دهان جهت نشخوار كردن و جويدن آنها مي باشد. بز،گاو،گوسفند و گوزن از جمله ي نشخوار كنندگان هستند.
اما گروهي ديگر مانند اسب،فيل،جوندگان وخرگوش ها ي وحشي و اهلي فاقد سيرابي مي باشند و عمل تجزيه سلولز در كيسه ي بزرگي با نام سكوم(روده كور) انجام مي گيرد كه تك سلولي هاي همزيست در آن پناه گرفته اند.به علت اينكه سكوم در فاصله ي دورتري از معده(سكوم در محل اتصال روده كوچك به بزرگ وجود دارد) قرار دارد،برگرداندن محتويات آن(همانند نشخواركنندگان) براي اين گروه از جانوران ناممكن است. در اين بين موش و خرگوش راه ديگري براي گوارش و جذب اين منبع انرژي دارند كه مي توان كارآيي آن را در حد نشخواركنندگان دانست.
اين جانوران مدفوع خود را مي خورند تا بدين گونه غذا مجدداً وارد لوله ي گوارش شود.در اين هنگام جانور مواد غذايي حاصل از فعاليت تك سلولي ها در سكوم را جذب مي كند به همين علت اگر اين گروه را از خوردن مدفوعشان جلوگيري نماييم سالم نخواهند ماند.
به علت اينكه مدغوع در دور دوم فشرده تر مي شود،ديگر گوارش نمي يابد و فقط مواد قابل جذب وارد خون مي شود.همچنين بسياري از جوندگان بياباني از اين طريق (با خوردن مدفوع اول)آب بدن را حفظ مي كنند.
